با این که توسعه پایدار از مطالبی که این روزا تو دنیا خیلی دموردش حرف می زنن متاسفانه ما تو ایران حتی اگرهم بدونیم چیه بهش اهمیت نمی دیم .
با توجه به عنوان بخش نظری پایان نامم " توسعه پایدار در طراحی مسکن" تا حالا مطالب زیادی در این مورد خوندم و تصمیم می گرفتم که بخشی از اونا رو به شما هم بگم .
در ادامه این مباحث متوجه می شید که حتی بشر غارنشین هم توسعه پایدار سرش می شده اما ما !!! 
همانگونه که می‌دانیم با انقلاب صنعتی و پیشرفتهای فنی- تکنولژیکی در عرصه معماری، معماری بومی اقصی نقاط دنیا که با توجه به طبیعت و محیط پیرامون خود شکل می‌گرفت و همساز با اقلیم سر بر می‌افراشت به دست فراموشی سپرده شد.
معماری مدرن نیز که زاده این تحولات بود به طور کل بستر شکل‌گیری معماری را نادیده گرفت. پیشرفتهای عظیم تکنولوژی استخراج نفت و سایر ذخایر زیرزمینی نیز استفاده هر چه بیشتر این منابع تجدید ناپذیر را فراهم آورد و لذا با وجود منابع سوختی فراوانی که در دسترس بود تامین نیازهای گرمایشی به راحتی میسر شد.
دهه 70 را می توان دهه آگاهی یافتن از بحرانهای زیست محیطی نامید که عکس‌العملهایی را در دنیا ایجاد نمود که توسعه پایدار یکی از آنهاست. توسعه پایدار که در دهه 70 مطرح گردید حاصل شناخت عمیق نسبت به محیط پیرامون بوده است.
از آنجا که برطبق آمار 50 درصد ذخائر سوختی در ساختمانها مصرف می‌شود لذا جستجوی راه حل اساسی برای این معضل بدیهی می‌نمود. نکته دیگر اینکه؛ علاوه بر توجه به طبیعت، توجه به انسان نیز در اهم موارد قرار گرفت. انسان مدرن که در پس جوامع صنعتی به ابزار بدل شده است نقطه اصلی توجه توسعه پایدار می‌باشد و می‌توان گفت طراحی پایدار و توسعه پایدار بخاطر ابعاد انسان‌مدارانه و انسان‌گرایانه ارزش و اعتباری خاص یافته‌اند...
۱ نظر:
سلام
ببخشیدا میشه بگی اصلا این توسعه پایدار چی بیده؟
ارسال یک نظر