امروز زیزیلکم اومده پیش من که با هم این وبلاگ رو شروع کنیم.
پیشنهاد داشتن یه وبلاگ رو دفعه اول همکارم بهم داد. یه روز که طبق معمول من از یه اداره برگشته بودم و عصبانی بودم گفت اتفاقاتی که تو این اداره ها می افته رو تو یه وبلاگ بنویس.
من ایده رو به زیزیلکم گفتم و قرار شد به یاد گذشته ها یه وبلاگ مشترک داشته باشیم. (ما از روز تولد زیزیلک تا روزی که من از خونه پدری بیرون اومدم یه اتاق مشترک داشتیم).
حالا ما دونفر اینجا برای هم از تجربیاتمون تو دو تا جامعه متفاوت می نویسیم.
زیزیلی
پ.ن. : یکی از تکیه کلام های زیزیلکم اینه که "من خیلی بدشانسم" حالا خودتون قضاوت کنید. قرار شد پست اول رو من بنویسم ولی موقع ارسال مطالبم پرید و پست اول رو زیزیلک گذاشت.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر