سلام به همه 
پریروز (دیروزه دیروز) یکی از همکارای گرامی گفت که اخرین مهلت لاتاری گرین کارت امروزه و چون زیزیلک در تاریخ ۵ نوامبر به خواهر کوچیکه و شوهرش طی یک اشتباه سهوی (البته در مورد سهوی بودنش شکه)، محکوم شده به پر کردن فرم برای همه اعضای خانواده.
خلاصه عصرش مامان خانوم و زیزیلک و نونچه اومدن و اینجا رو به تصرف در اوردیم.
یکی داد می زد، یکی فرم پر می کرد، یکی از اون یکی عکس می گرفت و همسر محترم هم که به امر شریف پذیرایی از خانواده همسر مشغول بود. توی این شلم شوربا هی کول دیسک ملت بود که از یه کامپیوتر به یه کامپیوتر دیگه رد و بدل می شد.
من مدتها بود که می دونستم کامپیوترم ویروس داره ولی اهمیتی ندادم. بعد از آلوده کردن کول دیسک کلیه اعضای خانواده و لپ تاپ زیزیلک عصر اونروز زیزیلک برام یه آنتی ویروس Download کرد و نصب کردیم رو کامپیوتر و فردا صبح که اومدیم شرکت دیدم که ای دل غافل کامپیوتر بالا نمیاد و بعد هم با مشورت با صاحبان امر در این زمینه متوجه شدیم که ویروس از نوع خفن تشریف دارند. ویروس محترم اجازه نصب هیچ آنتی ویروسی نمیده و به محض اینکه سعی کنیم آنتی ویروس نصب کنیم سیستم رو می ترکونه.
خلاصه اینکه بخاطر وجود این ویروس نازنین من دو روزه در حالت نیمه افسرده به سر می برم. 
پ. ن. 1: از وقتی فکر داشتن وبلاگ تو سرمه تا وقتی که شروع کردیم همش کلی مطلب تو سرم بود و فکر می کردم اگه وبلاگ داشتم مرتب می نویسم ولی از روز تولد این وبلاگ تا امروز نمی دونم چرا نوشتنم نمیاد.
پ.ن.2: وبلاگ نویسی اینطوری (همراه خاطره نویسی) کار سختیه ها. هر چند ما آدرس اینجا رو به جز همسر گرامی بنده به کس دیگه ای ندادیم ولی اومدیم و از بد روزگار آشنایی چیزی به پست ما خورد اونوقت چکار کنیم. برای همین مجبورم همش خود سانسوری کنم. بدین وسیله از آشناهای محترم درخواست می کنم اگر احیانا گذرشون به اینطرفا افتاد . ما رو شناختن، به روی خودشون نیارن.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر