اندر حکایت نونوچه خانوم و سهراب سپهری (Blogfa - by Noonooche)

از وقتی که یادم میاد با شعر نو آشنا شدم و فهمیدم که شعر نو چیه ، هیچ وقت از این نوع شعر خوشم نمی یومد . از بین شعرای معاصر همیشه بیشتر از همه از سهراب سپهری بدم می یومد . شاید بخاطر اینکه فکر می کنم این آدما شعر ایرانیو خراب کردن .

فکر نمی کنم هیچ جای دنیا شعراشون مثل شعرهای ایرانی قافیه و ردیف هایی به این زیبایی داشته باشه . به نظر من ما که شاعرایی مثل حافظ ، سعدی ، مولوی ، فردوسی ، عراقی و ... داشتیم حیفه که سالهاست هیچ شعر درست و حسابی نداریم .

البته کینه من نسبت به شعر نو باعث نمیشه که از همه شعرای معاصر بدم بیاد ، چون در بین اونا آدمهای محترم و موقری مثل آقای شاملو هم هستند که واقعا به ادبیات این مملکت خدمت کردن . (همین آقای شاملو که خدا رحمتشون کنه سالهای آخر عمرشون فرهنگ نامه ای تهیه می کردن به اسم فرهنگ کوچه که توش اصطلاحات مردم کوچه و خیابونو تعریف کردن . متاسفانه عمرشون کفاف نداد که این لغت نامه رو تموم کنن و چاپ نشده ، فکر می کنم باز مانده هاشون می خان کار ناتموم ایشون رو تموم کنن .)

به نظر من بهتره این آدما به نوشته هاشون بگن " حرف های قشنگ " نه " شعر نو " چون شعر باید ردیف و قافیه داشته باشه تا آدم از خوندنش لذت ببره .

یادم میاد چند سال قبل وقتی هنوز زیزیلک خواهر خونگی من بود ، یک روز یکی از دوستاش بهش هشت کتاب سهراب رو هدیه داد . تا چند وقت یکی از سرگرمی های ما این بود که بشینیم باهم صفحات این کتابو ورق بزنیم و به سوتی های آقای سهراب بخندیم . آخه شما قضاوت کنید ، این واقعا شعره !؟

من در ایوانم ، رعنا لب حوض ، رخت می شوید رعنا

حالا مقایسش کنید با شعر سعدی :

سخن عشق تو بی آنکه برآید به زبانم ، رنگ رخساره خبر می دهد از حال نهانم

گاه گویم که بنالم ز پریشانی حالم ، باز گویم که عیانست چه حاجت به بیانم

حالا میدونین چی بیشتر از همه عصبانیم می کنه ؟ متاسفانه عده زیادی از آدما بخصوص قشر جوون هم سن و سال ما فکر می کنن اگر مطلبی رو خوندن و نفهمیدن حتما حرف حساب بوده ! ! !

وقتی بهشون می گی آخه سهراب هم شد شاعر ، بدون اینکه حتی چند صفحه از شعراشو خونده باشن میگن : سهراب حرف نداره ، خیلی شعراش مضامین عمیقی داره . آخه یکی به من بگه رخت شستن رعنا کجاش عمیقه ! ؟ مگر اینکه عمق لگن رختشوییش زیاد باشه ! بپا یه وقت غرق نشی رعنا خانوم !

البته ناگفته نمونه که بعضی از حرفاش هم قشنگ بوده ، ولی نباید بهشون بگن شعر . مثلا :

چشمها را باید شست ، جور دیگر باید دید

یکی از کابرد های این جمله اینه که جور دیگری به زباله های قابل بازیافت نگاه کنیم و اصلا بهشون نگیم زباله ، چون قابل استفاده مجدد هستند .

همه این حرف ها رو زدم که بگم خدا خودش بهتر از هر کسی می دونست تو این دنیا یا جای منه یا جای سهراب سپهری ، چون دقیقا روزی که من به دنیا اومدم ایشون از دنیا رفتن .

اگه فکر می کنید من خیلی بی انصافم که اینطوری راجع به مرحوم صحبت می کنم ، داشته باشین که خودش بی انصاف تر از من بوده :

پدرم مرد خواهرم زیبا شد ، پاسبانها همه شاعر بودند !

تفسیر بقیه حرفهای سهراب هم با خودتون ، می تونید هشت کتابشو تهیه کنید و با چشم شسته ، جور دیگری نوشته هاشو مطالعه کنید ! ! !