۱ آذر ۱۳۹۰

اثاث کشی سر فرصت

برای اولین بار در طول زندگی مشترک و بعد از 4 اثاث کشی، این دفعه اولین باری بود که برای تخلیه خونه و اومدن به خونه جدید یک ماه و چند روز فرصت داشتیم. خوشحال و خندون به مخمل گفتم این بار قشنگ سر فرصت اول پرده ها و لوسترها و بقیه چیزها رو نصب می کنیم و بعد هم خورد خورد وسیله هامون رو میاریم که زیاد بهمون فشار نیاد.
نشون به اون نشون که جمعه قولنامه نوشتیم و یکشنبه که آیینه و قرآن بردیم مامان خانوم و نونوچه تشویقمون کردن که آخر هفته اثاث بریم و سه شنبه تازه مطمئن شدیم که جمعه اثاث کشی داریم (اونم به یه خونه نو ساز با کلی مشکلات و کمبودها).
4 شنبه و 5 شنبه وسیله جمع کردیم و جمعه اثاث کشی کردیم و الان بعد از نزدیک به دو هفته نه خونمون پرده داره و نه لوستر. آیینه و سایر مخلفات دستشویی هم هنوز وصل نشده.
نکته جالب اینه که خونه از سه تا بزرگراه مشرف داره و چون پرده نداره کل زندگی ما شبها تو کوچه که نه تو بزرگراهه.

نتیجه اخلاقی اینکه مهم نیست ما برای اثاث کشی چقدر فرصت داریم. ما حتما باید ظرف 3 روزاثاث کشی کنیم.

پ.ن. :اون خونه رو هنوز تحویل ندادیم و مهلت تحویلش 15 آذره ولی الان یه هفته ست که خالیٍ خالی و آماده تحویله. آخه این همه عجله واسه چی؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟

۲ نظر:

نونوچه گفت...

ما بی تقصیریم . آخه خونه جدیدتون خیلی خیلی خوشگله . ما می خواستیم زودتر اونجا شامو بزنیم .

زیزیلی گفت...

اینجوری که بهتر شد. دستتون درد نکنه که اصرار کردید